„Siedemnaście mgnień wiosny”

    CAŁY SERIAL:
  1. Siedemnaście mgnień wiosny odc.1
  2. Siedemnaście mgnień wiosny odc.2
  3. Siedemnaście mgnień wiosny odc.3
  4. Siedemnaście mgnień wiosny odc.4
  5. Siedemnaście mgnień wiosny odc.5
  6. Siedemnaście mgnień wiosny odc.6
  7. Siedemnaście mgnień wiosny odc.7
  8. Siedemnaście mgnień wiosny odc.8
  9. Siedemnaście mgnień wiosny odc.9
  10. Siedemnaście mgnień wiosny odc.10
  11. Siedemnaście mgnień wiosny odc.11
  12. Siedemnaście mgnień wiosny odc.12
Maksym Maksymowicz Isajew działa w Berlinie jako tajny agent wywiadu radzieckiego Standartenführer Max Otto von Stirlitz. Przeniknął w szeregi wywiadu SS – SD.
Pracuje w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy. Główny motyw serialu to realizacja zadania jakie Stirlitz otrzymuje z Moskwy: dowiedzieć się, który z przywódców III Rzeszy próbuje nawiązać rokowania z aliantami zachodnimi w Szwajcarii i uzyskać dowody, że takie rozmowy się toczą, aby zapobiec zawarciu separatystycznego pokoju pomiędzy hitlerowcami a mocarstwami zachodnimi, przede wszystkim Amerykanami.

Nie obywa się to jednak bez przeszkód. Isajew musi zmierzyć się z szefem RSHA Kaltenbrunerem, który mając wobec niego podejrzenia, zleca jego obserwację, oraz z szefem Gestapo Müllerem, który wszczyna wobec niego śledztwo. Na domiar złego jego radiotelegrafista ginie w jednym z nalotów, przerywając łączność Stirlitza z centralą w Moskwie, a ciężarna żona radiotelegrafisty – Katia – trafia do szpitala, a stamtąd na Gestapo...
Akcja filmu rozpoczyna się 12 lutego i trwa do 24 marca 1945 w upadającej III Rzeszy (głównie w Berlinie). Ukazuje siedemnaście wybranych z tego okresu, pełnych napięcia dni (stąd tytuł serialu).


Tytuł oryginalny: «Семнадцать мгновений весны»
Inne tytuły: "Seventeen Moments of Spring", "Siebzehn Augenblicke des Frühlings", "Diecisiete instantes de una primavera", "Dix-sept moments de printemps", "A tavasz tizenhét pillanata", "Mười bảy khoảnh khắc mùa xuân", 春天的十七个瞬间, Седемнадесет мига от пролетта
Produkcja: 1969-1972, ZSRS
Premiera: 11 sierpień 1973 (ZSRS)
                19 luty 1974 (Polska)

Reżyseria:


Muzyka:
muzyka
muzyka tytułowa (podczas czołówki)

Obsada:
SS-Standartenführer Max Otto von Stirlitz (pułkownik Maksym Maksymowicz Isajew)
SS-Gruppenführer Heinrich Müller
profesor Wehrner Pleischner
SS-Brigadeführer Walter Schellenberg
pastor Fritz Schlagg
SS-Obergruppenführer Karl Wolff
2 role: Hermann Göring; dowódca punktu kontrolnego na granicy szwajcarskiej (odcinki: 11, 12)
Martin Bormann
radiotelegrafistka Kathrin Kinn (Katia Kozlowa)
radiotelegrafista Erwin Kinn
Adolf Hitler
SS-Obergruppenführer Ernst Kaltenbrunner
Józef Stalin
Heinrich Himmler
Allen Dulles
SS-Obersturmbannführer Kurt Eismann
SS-Obersturmbannführer Wilhelm Holtoff
SS-Sturmbannführer Jurgen Rolf
SS-Unterscharführer Barbara Krein
Helmut Kalder
Klaus, agent SD
SS-Standartenführer Scholtz
pani Saurich
Gabi Nabel
żona Stirlitza
Friedrich Wilhelm Krüger
Gaevernitz, współpracownik Dullesa
Husmann, współpracownik Dullesa
„Włoch”, współpracownik Dullesa
SS-Standartenführer Dollmann, współpracownik Wolffa
„Agent ubezpieczeniowy”, śledczy Gestapo
pijana kobieta w hotelu
agent Gestapo na kryjówce w Bernie
generał w pociągu
i inni
Dubbing:
narrator


Dubbing wersji polskiej:
SS-Standartenführer Max Otto von Stirlitz (pułkownik Maksym Maksymowicz Isajew) (rola Wiaczesława Tichonowa)
SS-Gruppenführer Heinrich Müller (rola Leonida Broniewoja)
profesor Wehrner Pleischner (rola Jewgienij Jewstigniejewa)
SS-Brigadeführer Walter Schellenberg (rola Olega Tabakowa)
pastor Fritz Schlagg (rola Rostisława Platta)
SS-Obergruppenführer Karl Wolff (rola Wasilija Łanowoja)
radiotelegrafistka Kathrin Kinn (Katia Kozlowa) (rola Jekarieriny Gradowej)
SS-Obergruppenführer Ernst Kaltenbrunner (rola Michaiła Żarkowskiego)
Allen Dulles (rola Wiaczesława Szalewicza)
SS-Obersturmbannführer Kurt Eismann (rola Leonida Kurawliowa)
SS-Unterscharführer Barbara Krein (rola Olgi Sosznikowej)
Helmut Kalder (rola Otto Meliesa)
SS-Standartenführer Scholtz (rola Ławrentija Masochy)
Husmann, współpracownik Dullesa (rola Alekseja Ejbożenko)
siostra w sierocińcu
fotograf
sklepikarz w Bernie
agent Gestapo na kryjówce w Bernie (rola Jurija Smirnowa)
generał w pociągu (rola Nikołaja Gricenko)
lektorka
narrator
i inni.


Notatki:
Ten kultowy dzisiaj serial rosyjski był szczytowym produktem komunistycznej propagandy sowieckiej. Ordynarne zakłamania historyczne i zafałszowania ówczesnej rzeczywistości występujące w tym serialu biją na głowę wszelkie inne wyroby sowieckich kinematografów i są tak liczne, że od czasu upadku ZSRS w samej Rosji wydano już kilkanaście (!) książek na ten temat. Oczywiście wszystkie te fałszerstwa zostały umieszczone w serialu celowo, przede wszystkim po to, aby przedstawić ZSRS i komunizm jako nadrzędne i najlepsze na świecie.
Kilka przykładów:
• Stirlitz używa mikromagnetofonu, które w rzeczywistości jeszcze nie istniały. Magnetofony, jakie były produkowane od 1938 do 1945 roku w III Rzeszy (i tylko tam) miały dosłownie rozmiar szafy, w dodatku prawie wszystkie (nieliczne) wyprodukowane podczas wojny egzemplarze trafiły do wojska i jednostek SS; tylko kilka sztuk wyprodukowanych jeszcze przed wojną było w posiadaniu niemieckich rozgłośni. Poza terytorium Niemiec i okupowanych przez nich krajów, aż do końca istnienia III Rzeszy, magnetofony były zupełnie i absolutnie nieznane. Po upadku III Rzeszy aż do 1950 roku nikt na świecie nie produkował magnetofonów. Dopiero w 1950 roku Amerykanie rozpoczęli własną produkcję, która była w całości oparta na kilku zdobycznych poniemieckich modelach. Jednak nadal była to produkcja pojedynczych egzemplarzy, robionych tylko na zamówienie. Musiała minąć kolejna dekada, zanim magnetofony stały się znane w USA i krajach Zachodzu i stamtąd rozpowszechniły się na cały świat. W Związku Sowieckim podobno także skopiowano dwa zdobyczne, niemieckie modele i rozpoczęto ich ograniczoną (tylko dla potrzeb wojska) produkcję, jednak nastąpiło to co najmniej 2 lata później od Amerykanów (według informacji z rosyjskich witryn), a najprawdopodobniej dopiero w 1954 roku (według informacji z witryny CIA), a więc w ZSRS nastąpiło to prawie 10 lat po zakończeniu II wojny światowej! Przypominam: 10 lat po wojnie były to nadal wielkie, szpulowe magnetofony, nadal o rozmiarach małej szafy lub dużego biurka. Wywiad sowiecki nie mógł więc wyposażyć Stirlitza nie tylko w taki szpiegowski mikromagnetofon, ale absolutnie w żaden magnetofon – z tak prozaicznego powodu, iż w ZSRS nawet nie wiedziano, że coś takiego jak magnetofon w ogóle istnieje.
Natomiast mikromagnetofon używany przez serialowego Stirlitza rzekomo już w 1945 roku to w rzeczywistości był najnowszy wówczas sowiecki „szczyt techniki” z czasów produkcji serialu: model „Elektron-52D” z 1969 roku.
• W dokumentach dotyczących Goebbelsa uwypuklono dane dotyczące wykształcenia, które opisano jako „średnie” pomimo, że ten faszystowski minister uzyskał pierwszy doktorat w dziedzinie literatury na uniwersytecie w Heidelbergu już w 1921 roku i był jednym z najlepiej wykształconych (a także najinteligentniejszych) nazistów rządzących III Rzeszą – o czym liczni sowieccy „konsultanci historyczni” serialu musieli przecież wiedzieć, gdyż fakt ten był wtedy publicznie znany od conajmniej 40 lat!
• Innym wybitnie rażącym przykładem lekceważenia faktów jest nazywanie w serialu niemieckiego pastora protestanckiego „księdzem katolickim”, co stanowi jeden z najlepszych przykładów groteskowego wręcz braku jakiejkolwiek wiedzy sowieckich „twórców” serialu i ich „konsultantów” (których długa lista widnieje w samych napisach, a przecież kilkakrotnie więcej „specjalistów” wcale nie zostało w nich wymienionych).
• Jak doliczył się jeden ze współczesnych rosyjskich recenzentów tego kultowego w krajach rosyjskojęzycznych gniota przy okazji wydania jego koloryzowanej wersji w 2009 r., w serialu tym jest aż ponad 600 jawnych kłamstw i zafałszowań, a więc mniej lub bardziej ukryte kłamstwa sowieckiej propagandy komunistycznej pojawiają się w nim średnio co minutę filmu! (cytując: „одна ложь в минуту” - czyli „jeden fałsz na minutę”). A najśmieszniejszy w tym stwierdzeniu jest fakt, że rosyjski recenzent naliczył aż tyle kłamstw tylko podczas zwykłego oglądania serialu w telewizji, bez żadnego specjalnego przyglądania się szczegółom…


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.160720

(POL) polski, (RUS) rosyjski, (POL) polskie napisy,














Brak komentarzy:

Prześlij komentarz